Otantik ve fonksiyonel yapıların boy gösterdiği önemli bir dönemdem geçiyoruz. Hava ve bununla birlikte gelen şehir kirliliği sebebiyle çoğu yapı projesi ve konsepti şehrin dışına, yeşilliğe daha yakın yerlere konumlandırılıyor. Çevresel faktörlerden uzak mimari yapılar, fonksiyonları az olsa dahi dikkat çekiyor ve bu insanları tip yerlere, asıl doğalarına yöneltiyor. Modern mimarinin boy gösterdiği günümüz, sanırım ülkemizin özellikle batısında Safranbolu evlerinin betornarme(!) binalar üzerine kaplama ile elde edilmesinin de önüne geçecek bir çığır açar diye düşünüyorum.
Fransız mimarlık şirketi StAndré-Lang Architectes‘in 20 metrekarelik alana inşa ettiği ağaç ev; görünüşü ve konumu itibariyle dikkatleri üzerine topluyor. Yapı, malzeme itibariyle Douglas Köknarı(endemik bir çeşit ağaç), paslanmaz çelik tel, mısır koçanları ve PVC içermeyen doğramalardan oluşuyor. Archi<20 yarışmasında birincilik ödülü alan proje şirketlerinin de adını oluşturan mimarlar Bastien Saint-André ve Maxime Lang‘in imzasını taşıyor. Fransa‘nın Kuzedoğusunda korunan doğal bir yerleşim olan Muttersholtz köyünde bulunan ev (veya kulübe) basit dairesel tasarımı ve takip algısıyla yarışmayı kazanmaya hak kazanmış. (bkz. http://www.archi20.eu)
Ev daha önce de söylediğim gibi karakteristik bir özelliğe sahip. Peki nedir bu özellik? Gün içinde güneşin konumu ne olursa olsun güneş ışığını içeri alıyor. Eşyalar günlük ihtiyacı karşılayan bir blok halinde tüm evi kaplıyor. Projeye kuzey-giriş bölümündeki gece bölümü işlerlik kazandırıyor. Cephesinin %90’ı mısır koçanlarıyla kaplı ve tahta bloklardan oluşuyor. Projenin mimarları bu doğal yaşam alanının, sürdürülebilir kalkınma için temel ve dengeleyici bir sembol olacağını söylüyor.
